vishwanath pratap singh information in marathi

१९८९ - ९० मध्ये विश्वनाथ प्रतापसिंह भारताचे पंतप्रधान बनले. जनतादल या नव्याने स्थापन झालेल्या पक्षाचे ते नेते होते. बोफोर्सच्या मुद्यामुळे काँग्रेसला पराभव पत्करावा लागला होता नि त्यामुळे व्ही. पी. सिंग पंतप्रधानपदावर आरुढ झाले. विश्वनाथ प्रतापसिंह यांचा जन्म २५ जून १९३१ रोजी झाला. विश्वनाथ पाच वर्षांचे असताना मांडाचे राजा राम गोपाल सिंग यांनी त्यांना दत्तक घेतले. त्यांचे शिक्षण डेहराडून व वाराणशी येथे झाले. त्यानंतर १९६९ मध्ये ते काँग्रेसपार्टीचे सभासद म्हणून उत्तर प्रदेशच्या विधानसभेवर आले.

१९७१ मध्ये ते लोकसभेच्या निवडणुकीत निवडून आले. १९७४ मध्ये इंदिरा गांधी यांनी व्ही. पी. सिंग यांना केंद्रीय मंत्रिमंडळात घेतले. व्यापार खात्याचे उपमंत्री म्हणून त्यांनी तीन वर्षे काम केले. १९७७ पासून त्यांना व्यापार खात्यातच राज्यमंत्रीपद मिळाले. १९८० साली इंदिराजी पुनः निवडून आल्या. त्याचसुमारास व्ही. पी. सिंग यांनी उत्तर प्रदेशच्या राजकारणात पुनः भाग घ्यायला सुरूवात केली. ते उत्तर प्रदेशचे मुख्यमंत्री बनले.

vishwanath-pratap-singh-information-in-marathi

त्यावेळी फूलनदेवी वगैरे डाकूचा धुमाकूळ चालू होता. डाकूचा त्रास थांबलाच पाहिजे, असे त्यांचे मत होते. त्यामुळे अखेर त्यांनी १९८२ मध्ये राजीनामा दिला. १९८४ साली इंदिराजींनी त्याना प्रदेश काँग्रेसचे अध्यक्ष केले.

१९८५ मध्ये राजीव गांधी यांनी व्ही. पी. सिंग यांना आपल्या मंत्रिमंडळात अर्थमंत्री म्हणून घेतले. या काळात त्यांनी मुंबई, कलकत्ता येथील व्यापाऱ्यांवर धाडी टाकल्या. अबकारी कर चुकविणाऱ्या उद्योजकांना नोटीसा पाठवल्या. काळाबाजार करणाऱ्या व लोकांना लुटणाऱ्या प्रसिद्ध लोकांवर धाडी पडल्यामुळे जनता व्ही. पी. सिंग यांची स्तुती करू लागली.

१९८७ मध्ये संरक्षण खाते व्ही. पी. सिंग यांच्याकडे आले. शस्त्रखरेदी प्रकरणावरून सिंग यांनी आपल्या मंत्रीपदाचा राजीनामा दिला. १९८८ च्या अलाहाबाद निवडणुकीत सिंग हे निवडून आले आणि सर्व पक्षांचे पुढारी बनले. २ डिसेंबर १९८९ ला त्यांनी भारताचे पंतप्रधान म्हणून शपथ घेतली. परंतु गटागटातील भांडणामुळे भारतीय जनतापक्षाने जनता पार्टीचा पाठिंबा काढून घेतला. त्यामुळे सिंग यांचे सरकार ७ नोव्हेंबर १९९० ला बरखास्त झाले व त्यांनी आपल्या पदाचा राजीनामा दिला.

आर्थिक टंचाई, भाववाढ, रिकामा सरकारी खजिना अशा अत्यंत बिकट परिस्थितीत त्यांनी पंतप्रधानपदाची सूत्रे हाती घेतली. तरीही ते लोकप्रिय नेता होते आणि आपल्या उदारवादी विचाराबद्दल प्रसिद्ध होते.