यदुनाथ सिंह यांची माहिती | Naik Jadunath Singh Information in Marathi
यदुनाथ सिंह यांचा जन्म
नमस्कार मित्र-मैत्रिणींनो आज आपण यदुनाथ सिंह या विषयावर माहिती बघणार आहोत. यदुनाथ सिंह यांचा जन्म 21 नोव्हेंबर 1916 रोजी शाहजहानपूर, उत्तर प्रदेश, भारतातील खजुरी गावात झाला. त्यांचा जन्म राठोड राजपूत कुटुंबात बिरबल सिंग राठौर, शेतकरी आणि जमुना कंवर यांच्या घरी झाला. सहा भाऊ आणि एका बहिणीसह आठ मुलांपैकी तो तिसरा होता.
सिंग यांनी चौथ्या वर्षापर्यंतचे शिक्षण त्यांच्या गावातील एका स्थानिक शाळेत केले असले तरी, त्यांच्या कुटुंबाच्या आर्थिक परिस्थितीमुळे त्यांना पुढील शिक्षण सुरू ठेवता आले नाही. त्यांचे बालपण त्यांच्या कुटुंबाला शेताच्या आसपास शेतीच्या कामात मदत करण्यात घालवले. मनोरंजनासाठी, तो कुस्ती खेळला आणि अखेरीस त्याच्या गावाचा कुस्ती विजेता बनला.
वयाच्या 20 व्या वर्षी सिंग ब्रिटिश इंडियन आर्मीमध्ये दाखल झाले. 16व्या पंजाब रेजिमेंटच्या 1ल्या बटालियनमध्ये त्यांची भरती झाली. त्यांनी दुसऱ्या महायुद्धात सैन्यात सेवा केली आणि बर्मा मोहिमेत लढा दिला. तो अनेक वेळा कृतीत जखमी झाला आणि त्याच्या शौर्याबद्दल त्याला मिलिटरी क्रॉसने सन्मानित करण्यात आले.
युद्धानंतर सिंग यांनी भारतीय सैन्यात सेवा सुरू ठेवली. 1963 मध्ये ते मेजर जनरल पदावरुन सैन्यातून निवृत्त झाले. 8 नोव्हेंबर 2002 रोजी वयाच्या 85 व्या वर्षी त्यांचे निधन झाले.
यदुनाथ सिंह यांच्या जन्माची संपूर्ण माहिती उपलब्ध नाही. त्याच्या जन्माचा दाखला किंवा त्याच्या जन्माचा तपशील देणारी कोणतीही अधिकृत कागदपत्रे नाहीत. तथापि, उपलब्ध माहितीच्या आधारे असा अंदाज लावला जाऊ शकतो की त्यांचा जन्म 21 नोव्हेंबर 1916 रोजी शाहजहानपूर, उत्तर प्रदेश, भारतातील खजुरी गावात झाला. त्यांचा जन्म राठोड राजपूत कुटुंबात बिरबल सिंग राठौर, शेतकरी आणि जमुना कंवर यांच्या घरी झाला. सहा भाऊ आणि एका बहिणीसह आठ मुलांपैकी तो तिसरा होता.
भारत-पाकिस्तान युद्ध 1947 नाईक जदुनाथ सिंह
नाईक जदुनाथ सिंग हे एक भारतीय लष्करी सैनिक होते ज्यांना 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धादरम्यान केलेल्या कृतीबद्दल मरणोत्तर परमवीर चक्र, भारताचा सर्वोच्च लष्करी अलंकार प्रदान करण्यात आला होता.
सिंह यांचा जन्म 21 नोव्हेंबर 1916 रोजी शाहजहानपूर, उत्तर प्रदेश, भारतातील खजुरी गावात झाला. ते 1941 मध्ये ब्रिटीश भारतीय सैन्यात सामील झाले आणि त्यांनी बर्मामध्ये जपानी लोकांविरुद्ध लढताना दुसऱ्या महायुद्धात काम केले. नंतर त्यांनी 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धात भारतीय लष्कराचे सदस्य म्हणून भाग घेतला.
6 फेब्रुवारी 1948 रोजी सिंग जम्मू आणि काश्मीरच्या नौशेराजवळ तैन धार येथे नऊ जणांच्या फॉरवर्ड सेक्शन पोस्टचे नेतृत्व करत होते. एकापाठोपाठ मोठ्या प्रमाणात पाकिस्तानी सैन्याने या पोस्टवर हल्ला केला. सिंग आणि त्यांचे माणसे शौर्याने लढले, पण त्यांची संख्या जास्त होती. तिसऱ्या लाटेच्या शेवटी, फक्त सिंग आणि इतर दोन सैनिक जिवंत राहिले.
जखमी असूनही सिंग यांनी हार मानण्यास नकार दिला. त्याने शत्रूवर एकहाती आरोप केले, त्याच्या स्टेन गनमधून गोळीबार केला आणि युद्धाच्या आरोळ्या ठोकल्या. त्याच्या या धाडसाने इतर दोन सैनिकांना त्याच्याकडे प्रभारी म्हणून सामील होण्याची प्रेरणा दिली. शत्रूला सावध केले गेले आणि त्याला माघार घ्यावी लागली.
आरोपादरम्यान झालेल्या कारवाईत सिंग मारला गेला, परंतु त्याच्या कृतीमुळे पोस्ट वाचली आणि शत्रूला पुढे जाण्यापासून रोखले. त्यांच्या असाधारण शौर्य आणि बलिदानासाठी त्यांना मरणोत्तर परमवीर चक्र प्रदान करण्यात आले.
सिंह यांची कथा धैर्य, दृढनिश्चय आणि आत्मत्यागाची आहे. ते सर्व सैनिकांसाठी आणि सर्व भारतीयांसाठी प्रेरणास्थान आहेत.
यदुनाथ सिंह सैन्य भरती
नाईक यदुनाथ सिंह यांनी 1941 मध्ये ब्रिटिश भारतीय सैन्यात भरती झाली. त्यावेळी त्यांचे वय 25 वर्षे होते. त्यांनी दुसऱ्या महायुद्धातही लढा दिला, ब्रह्मांडात जपानविरुद्ध लढा दिला. दुसऱ्या महायुद्धाच्या शेवटी, ते भारतीय सैन्याचा सदस्य बनले.
सिंह यांनी सैन्यात अनेक पदे भूषवली, ज्यात नायक, हवालदार आणि सिपाही यांचा समावेश आहे. त्यांनी अनेक मोहिमांमध्ये भाग घेतला, ज्यात 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धाचा समावेश आहे.
1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धादरम्यान, सिंह जम्मू आणि काश्मीरमधील नौशेराजवळील टैन धार येथे नऊ-पुरुषांच्या अग्रभागी विभागाच्या पोस्टचे नेतृत्व करत होते. पोस्टवर पाकिस्तानी सैन्याने सलग लाटांमध्ये मोठ्या संख्येने हल्ला केला. सिंह आणि त्यांच्या सैनिकांनी वीरतेने लढा दिला, परंतु ते संख्यात्मकदृष्ट्या कमी होते आणि शस्त्रांनी कमी होते. तिसऱ्या लाटेच्या शेवटी, फक्त सिंह आणि दोन इतर सैनिक जिवंत राहिले.
जखमी असूनही, सिंहने हार मानली नाही. तो शत्रूच्या विरुद्ध एकट्याने हल्ला केला, त्याचा स्टेन गन चालवला आणि युद्धाची घोषणा केली. त्याच्या धाडसाने इतर दोन सैनिकांना त्याच्यासोबत हल्ल्यात सामील होण्यास प्रेरणा मिळाली. शत्रू अचानक धक्का बसला आणि माघार घेण्यास भाग पाडला.
हल्ल्यात सिंह मारले गेले, परंतु त्याच्या कृतीने पोस्ट वाचवली आणि शत्रूला पुढे वाढण्यापासून रोखले.
सिंह यांना त्यांच्या अतुलनीय शौर्य आणि बलिदानाबद्दल मरणोपरांत परमवीर चक्र देण्यात आले. ते भारताचे पहिले परमवीर चक्र विजेता आहेत.
सिंह यांच्या सैन्य भरतीची प्रक्रिया खालीलप्रमाणे होती:
शारीरिक आणि वैद्यकीय चाचणी: सिंह यांनी शारीरिक आणि वैद्यकीय चाचणी उत्तीर्ण केली.
शैक्षणिक पात्रता: सिंह यांना प्राथमिक शिक्षण पूर्ण केले होते.
वय: सिंह यांचे वय 25 वर्षे होते, जे भारतीय सैन्यात भरती होण्यासाठी आवश्यक होते.
राष्ट्रीयत्व: सिंह हे भारतीय नागरिक होते.
आर्थिक परिस्थिती: सिंह हे एक गरीब शेतकरी कुटुंबातून आले होते.
सिंह यांच्या सैन्य भरतीची प्रक्रिया ही एक सामान्य प्रक्रिया होती जी भारतीय सैन्यात भरती होण्यासाठी सर्व उमेदवारांना करावी लागते.
सिंह यांच्या सैन्य भरतीची प्रक्रिया त्यांच्यासाठी एक महत्त्वाची घटना होती. त्यांनी आपल्या देशाची सेवा करण्याची संधी मिळवली आणि त्यांनी आपल्या देशासाठी आपले प्राण दिले.
यदुनाथ सिंह शहीद झाले
नाईक यदुनाथ सिंग हे भारतीय सैन्याचे एक शूर सैनिक होते, ज्यांना 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धादरम्यान रणांगणात केलेल्या कृतीबद्दल मरणोत्तर परमवीर चक्र, भारताचा सर्वोच्च लष्करी पुरस्कार प्रदान करण्यात आला होता.
सिंह यांचा जन्म 21 नोव्हेंबर 1916 रोजी उत्तर प्रदेशातील शाहजहांपूर जिल्ह्यातील खजुरी गावात झाला. ते 1941 मध्ये ब्रिटीश भारतीय सैन्यात सामील झाले आणि दुसऱ्या महायुद्धात भाग घेतला, जपान विरुद्ध जगभर लढले. पुढे त्यांनी १९४७ च्या भारत-पाकिस्तान युद्धात भारतीय लष्कराचे सदस्य म्हणून भाग घेतला.
6 फेब्रुवारी 1948 रोजी, रोझी आणि सिंग यांनी जम्मू आणि काश्मीरमधील नौशेराजवळ नऊ जणांच्या व्हॅनगार्ड पोस्टचे नेतृत्व केले. युद्धानंतरच्या पाकिस्तानी सैन्याने लगतच्या भागात मोठ्या प्रमाणात हल्ले केले. सिंग आणि त्यांचे सैनिक शौर्याने लढले, परंतु ते संख्यात्मकदृष्ट्या निकृष्ट होते आणि त्यांच्याकडे शस्त्रे नव्हती. तिसऱ्या विलंबाच्या शेवटी, फक्त सिंग आणि इतर दोन सैनिक जिवंत राहिले.
जखमी असूनही सिंग यांनी पराभव स्वीकारला नाही. म्हणून त्याने शत्रूवर हल्ला केला, त्याची स्टेनगन उडवली आणि युद्धाची घोषणा केली. हल्ल्याच्या पलीकडे असलेल्या दोन सैनिकांना त्याच्या हल्ल्यात सामील होण्याची प्रेरणा मिळाली. शत्रूला अचानक धक्का बसला आणि आश्रय घेण्यासाठी पळून गेला.
हल्ला करणारा सिंह मारला गेला, परंतु त्याच्या कृतीमुळे पोस्ट वाचली आणि शत्रूला पुढे जाण्यापासून रोखले. त्यांच्या अतुलनीय शौर्य आणि बलिदानासाठी त्यांना मरणोत्तर परमवीर चक्र प्रदान करण्यात आले.
सिंह यांची कथा धैर्य, दृढनिश्चय आणि आत्मत्यागाची आहे. त्यामुळे ते सर्व सैनिकांसाठी आणि सर्व भारतीयांसाठी प्रेरणादायी आहे.
यदुनाथ सिंह यांच्या हौतात्म्याची काही ठळक वैशिष्ट्ये पुढीलप्रमाणे आहेत.
सिंग हे एक कुशल आणि अनुभवी सैनिक होते, जे दुसऱ्या महायुद्धात लढले असते.
देऊल तान धारजवळील नौशेराजवळील एका छोट्या पण महत्त्वाच्या चौकीची त्यांनी कमांड केली.
त्यांनी सलग तीन फेऱ्यांमध्ये पाकिस्तानी लष्करावर हल्ला केला.
जखमी असूनही त्यांनी एकट्याने शत्रूवर हल्ला केला आणि त्यांचा हल्ला परतवून लावला.
या हल्ल्यात त्याच्यासोबत सहभागी होण्यासाठी आणखी दोन सैनिकांना प्रेरणा मिळाली.
त्याच्या कृतीमुळे पोस्ट वाचले आणि शत्रूला आणखी वाढण्यापासून रोखले.
सिंग हे भारताचे शूर पुत्र असून त्यांचे शौर्य आणि बलिदान सदैव स्मरणात राहील.
नाईक जदुनाथ सिंह यांना परमवीर चक्र का देण्यात आले?
नाईक यदुनाथ सिंह यांना 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धादरम्यान त्यांच्या अतुलनीय शौर्य आणि बलिदानाबद्दल मरणोपरांत परमवीर चक्राने सन्मानित करण्यात आले होते.
6 फेब्रुवारी 1948 रोजी, सिंह जम्मू आणि काश्मीरमधील नौशेराजवळील टैन धार येथे नऊ-पुरुषांच्या अग्रभागी विभागाच्या पोस्टचे नेतृत्व करत होते. पोस्टवर पाकिस्तानी सैन्याने सलग लाटांमध्ये मोठ्या संख्येने हल्ला केला. सिंह आणि त्यांच्या सैनिकांनी वीरतेने लढा दिला, परंतु ते संख्यात्मकदृष्ट्या कमी होते आणि शस्त्रांनी कमी होते. तिसऱ्या लाटेच्या शेवटी, फक्त सिंह आणि दोन इतर सैनिक जिवंत राहिले.
जखमी असूनही, सिंहने हार मानली नाही. तो शत्रूच्या विरुद्ध एकट्याने हल्ला केला, त्याचा स्टेन गन चालवला आणि युद्धाची घोषणा केली. त्याच्या धाडसाने इतर दोन सैनिकांना त्याच्यासोबत हल्ल्यात सामील होण्यास प्रेरणा मिळाली. शत्रू अचानक धक्का बसला आणि माघार घेण्यास भाग पाडला.
हल्ल्यात सिंह मारले गेले, परंतु त्याच्या कृतीने पोस्ट वाचवली आणि शत्रूला पुढे वाढण्यापासून रोखले.
सिंह यांना परमवीर चक्र देण्यात आल्याची काही ठळक कारणे खालीलप्रमाणे आहेत:
सिंह यांनी सलग तीन लाटांमध्ये पाकिस्तानी सैन्याचा हल्ला परतवून लावला.
जखमी असूनही, त्यांनी एकट्याने शत्रूवर हल्ला केला आणि त्यांचे आक्रमण परतवून लावले.
त्यांच्या धाडसाने इतर दोन सैनिकांना त्याच्यासोबत हल्ल्यात सामील होण्यास प्रेरणा मिळाली.
त्यांच्या कृतीने पोस्ट वाचवली आणि शत्रूला पुढे वाढण्यापासून रोखले.
सिंह यांच्या वीरगतीची कथा भारतातील सर्व सैनिक आणि नागरिकांसाठी प्रेरणादायी आहे.
Q2. जदुनाथ सिंह यांना परमवीर चक्र कधी मिळाले?
नाईक यदुनाथ सिंह यांना 26 जानेवारी 1950 रोजी मरणोपरांत परमवीर चक्र देण्यात आले. ते भारताचे पहिले परमवीर चक्र विजेता आहेत.
सिंह यांना 1947 च्या भारत-पाकिस्तान युद्धादरम्यान त्यांच्या अतुलनीय शौर्य आणि बलिदानाबद्दल हा पुरस्कार देण्यात आला. 6 फेब्रुवारी 1948 रोजी, सिंह जम्मू आणि काश्मीरमधील नौशेराजवळील टैन धार येथे नऊ-पुरुषांच्या अग्रभागी विभागाच्या पोस्टचे नेतृत्व करत होते. पोस्टवर पाकिस्तानी सैन्याने सलग लाटांमध्ये मोठ्या संख्येने हल्ला केला. सिंह आणि त्यांच्या सैनिकांनी वीरतेने लढा दिला, परंतु ते संख्यात्मकदृष्ट्या कमी होते आणि शस्त्रांनी कमी होते. तिसऱ्या लाटेच्या शेवटी, फक्त सिंह आणि दोन इतर सैनिक जिवंत राहिले.
जखमी असूनही, सिंहने हार मानली नाही. तो शत्रूच्या विरुद्ध एकट्याने हल्ला केला, त्याचा स्टेन गन चालवला आणि युद्धाची घोषणा केली. त्याच्या धाडसाने इतर दोन सैनिकांना त्याच्यासोबत हल्ल्यात सामील होण्यास प्रेरणा मिळाली. शत्रू अचानक धक्का बसला आणि माघार घेण्यास भाग पाडला.
हल्ल्यात सिंह मारले गेले, परंतु त्याच्या कृतीने पोस्ट वाचवली आणि शत्रूला पुढे वाढण्यापासून रोखले.
सिंह यांच्या वीरगतीची कथा भारतातील सर्व सैनिक आणि नागरिकांसाठी प्रेरणादायी आहे.
नाईक जदुनाथ सिंह आपल्याला कसे प्रेरित करतात?
नाईक जदुनाथ सिंह आपल्याला अनेक प्रकारे प्रेरित करतात. त्यांची वीरता, दृढनिश्चय आणि आत्मत्याग ही आपल्यासाठी प्रेरणादायी आहेत.
वीरता: सिंह यांनी सलग तीन लाटांमध्ये पाकिस्तानी सैन्याचा हल्ला परतवून लावला, जरी ते संख्यात्मकदृष्ट्या कमी होते आणि शस्त्रांनी कमी होते. त्यांच्या धाडसाने आणि शौर्याने त्यांनी आपल्या देशासाठी आपले प्राण दिले.
दृढनिश्चय: सिंह जखमी असूनही, त्यांनी हार मानली नाही. त्यांनी एकट्याने शत्रूवर हल्ला केला आणि त्यांचे आक्रमण परतवून लावले. त्यांचा दृढनिश्चय आपल्याला कठीण प्रसंगीही हार मानू नये हे शिकवतो.
आत्मत्याग: सिंह यांनी आपल्या देशासाठी आपले प्राण दिले. त्यांचे बलिदान आपल्याला देशासाठी आपले सर्वस्व देण्याची प्रेरणा देते.
सिंह यांच्या वीरगतीची कथा आपल्याला कठीण परिस्थितीतही धैर्य आणि निर्धाराने लढण्याची प्रेरणा देते. त्यांचे बलिदान आपल्या देशासाठी एक अमूल्य योगदान आहे.
सिंह यांच्या प्रेरणेने अनेक भारतीय सैनिकांनी आपल्या देशासाठी शौर्य गाजवले आहे. त्यांची कथा आपल्याला नेहमीच प्रेरणा देत राहील.
सिंह यांच्या वीरगतीची कथा आपल्याला खालील गोष्टी शिकवते:
धैर्य - कठीण परिस्थितीतही धैर्य बाळगणे महत्त्वाचे आहे.
निर्धार - आपल्या ध्येयांसाठी दृढनिश्चय बाळगणे महत्त्वाचे आहे.
बलिदान - देशासाठी बलिदान देण्यास तयार असणे महत्त्वाचे आहे.
सिंह यांच्या वीरगतीची कथा आपल्याला एक चांगला नागरिक आणि सैनिक बनण्यास प्रेरित करते. मित्रांनो तुम्‍हाला हा लेख कसा वाटला हे तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . धन्‍यवाद .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत